Shasekishū, czyli Zbiór piasku i kamyków

tom VI, opowieść 18
(Bonshun-bon)

Kesa no toku no koto
O mocy kesy

Siedemnastego dnia siódmego miesiąca siódmego roku epoki Bun’ei [1270], koło zajazdu w Oritsu, w prowincji Owari, spadł piorun i trafił trzy konie, które szły traktem. Konie te wbiegły do chaty, gdzie siedział pewien mnich, a ubrany był on w cienkie kimono i kesę, mnisią szatę, zarzucaną na wierzch. Mnich grał w sugoroku, kiedy konie wpadły na niego i poszarpały na strzępy cienkie kimono, ale kesa została nienaruszona. Mnich także nie doznał szkody. Następnego dnia miałem pewną sprawę do załatwienia i będąc w pobliżu dokładnie się o wszystkim wywiedziałem. Było to tak niezwykłe, że i teraz dokładnie pamiętam dzień i miesiąc.

uwaga:
Tak ta opowieść wygląda w kopii Shasekishū wykonanej przez Bonshuna, tzw Bonshun-bon. W innych wersjach, np. w kopii przechowywanej w bibliotece w Yonezawa (Yonezawa-bon) i w kopii wykonanej w latach Gen’ō (1319-1321; Gen’ō-bon) dodatkowo powiedziane jest, że dwa-trzy konie, które szły drogą, należały do mnicha — o którym nie ma nic więcej. W tych dwóch wersjach brakuje też tekstu, który w tłumaczeniu odpowiada mniej więcej słowom od „Konie te wbiegły” do „wpadły na niego” włącznie.
W Shasekishū jest więcej opowieści o cudownej mocy kesy. Tutaj — kesa ochroniła mnicha przed rozszalałymi końmi, mimo że oddawał się grze w sugoroku, a jako mnich zdecydowanie nie powinien był tego robić!

(przekład własny z oryginału)

Bibliografia

Tu Shasekishū