Shasekishū, czyli Zbiór piasku i kamyków

tom IV, opowieść 1
(Bonshun-bon)

Mugon shōnin no koto
O milczących mnichach

W pewnej górskiej świątyni było czterech mnichów, którzy postanowili oddać się medytacji nad niewysłowioną prawdą i nauczyć się oderwania od słów, tak jak to zrobił Vimalakirti (w Yuimakitsukyō, Sutrze Vimalakirtiego). Złożyli śluby i ozdobili salę medytacyjną, zerwali wszelkie więzy ze światem zewnętrznym, uspokoili trzy działania: ciała, ust i umysłu. Wkroczyli do sali medytacyjnej, gdzie ułożyli cztery miejsca do siedzenia jedno za drugim, i rozpoczęli siedem dni milczenia. Posługacz świątynny wchodził i wychodził. Mijały godziny i robiło się coraz później, kiedy ten z mnichów, który siedział przy wyjściu, zauważył, że światło wkrótce zgaśnie, więc zawołał:
— Służba, podsycić ogień!
Mnich, który siedział obok niego, odezwał się:
— Nie przemawia się w sali milczącej medytacji!
Trzeci z mnichów, bardzo niezadowolony z tego, iż ci dwaj przemówili, powiedział:
— To doprawdy szaleństwo!
To naprawdę dziwne i niewłaściwe, pomyślał najstarszy mnich, który siedział na pierwszym miejscu, jako że choć każdy w inny sposób, to jednak trzej mnisi odezwali się w sali milczenia, i przemówił:
— Tylko ja jeden nic nie powiedziałem!
I przytaknął sam sobie. Choć zdawał się być bardzo mądry, wyglądał szczególnie głupio.

(przekład własny z oryginału)

Bibliografia

Tu Shasekishū