Nihon ōjō gokuraku ki, czyli Japońskie zapiski o odrodzeniu się w raju

Nihōn ōjō gokuraku ki to zbiór 42 opowieści o przypadkach, kiedy świątobliwy człowiek dzięki swej gorliwej praktyce i mądrości, po śmierci odrodził się w raju czy też w niebie. Raj w buddyzmie, przynajmniej teoretycznie, nie jest miejscem ostatecznego odpoczynku, lecz miejscem, gdzie możliwa jest praktyka, gdzie nauczają buddowie, prowadząc wiernych ku ostatecznemu celowi. Tekst ten powstał w latach 983-988, kompilacji dokonał Yoshishige no Yasutane. Zawiera opowieści spotykane też w innych podobnego rodzaju zbiorach. Wszystkie są dosyć krótkie i dotyczą przede wszystkim szczególnie świątobliwych mnichów.

opowieść 23
W Toyoshimie w kraju Tsu, pod wodospadem w Minoo, rosło wielkie drzewo sosny. Pewien mnich mieszkał pod tym właśnie drzewem. Piętnastego dnia ósmego miesiąca noc była spokojna, a księżyc świecił jasnym blaskiem. Nagle z niebios popłynęły dźwięki muzyki, dal się tez słyszeć odgłos wiosłowania. Ponad drzewem przebywał człowiek, który odezwał się:
— Czy to mnie wołasz do siebie?
Na co z nieba zabrzmiała odpowiedź:
— Tej nocy udaję się po kogoś innego, gdzie indziej. Ciebie powitam tej samej nocy, za rok.
I nic więcej już nie zostało powiedziane, zaś muzyka powoli oddaliła się. Mnich, który przebywał pod drzewem, dopiero wtedy zrozumiał, ze ponad drzewem też ktoś był. Natychmiast zapytał tamtego człowieka:
— Cóż to za glos?
Człowiek sponad drzewa odpowiedział:
— To jest głos z tratwy czterdziestu ośmiu ślubów.
Mnich spod drzewa niecierpliwie czekał piętnastej nocy ósmego miesiąca następnego roku. Kiedy nadszedł ten dzień, nareszcie stało się tak, jak przepowiedział głos. Rozbrzmiała delikatna muzyka, zawołany człowiek odszedł.