Kokon chomon jū, czyli Zbiór zasłyszanych opowieści dawnych i nowych, to kolekcja krótszych i dłuższych — ale przeważnie krótszych — historyjek, które przez wiele lat gromadził i spisał w języku japońskim Tachibana Narisue. Swą pracę zakończył 16 dnia 10 miesiąca 1254 roku.
Zbiór... składa się z 20 zwojów (kan) i 30 części tematycznych (hen; podział na części nie pokrywa się z podziałem na zwoje). Pierwsza część dotyczy spraw boskich (tzn. związanych z shintō), druga — buddyjskich (np. opowieści o przekazie buddyzmu do Japonii, o tak wybitnych postaciach jak Gyōki, Kūya i in.), a dalej następują części gromadzące opowieści o sprawach urzędowych, o literaturze, o recytowaniu poezji, o muzyce, o uczynkach powodowanych miłością do rodziców, o jedzeniu i piciu, o wojownikach, o wcieleniach bóstw i demonów — w tym jedna o kocie, o zwierzętach — wśród nich są dwie o kotach — i wiele innych.

część 27, dotycząca wcieleń bóstw i demonów

Kokon chomon jū, opowieść 609
o przemianie kota, którego mistrz Kyōkan trzymał w willi w Saga
Mistrz Kyōkan miał w swojej willi w Saga pięknego chińskiego kota. Kot ten przyszedł niewiadomo skąd, a Kyōkan złapał go i hodował. Tenże kot tak ładnie bawił się piłeczką, że mistrz chętnie mu ją rzucał. Pewnego razu wyjął też drogocenny miecz-talizman i położył koło piłki, a wtedy kot schwycił miecz i pośpiesznie uciekł. Ludzie biegli za nim i próbowali go schwytać, ale on znikł nie wiadomo gdzie. Jeśli ten kot był wcieleniem diabła, to od chwili kiedy porwał miecz-talizman, bez przeszkód oddawał się czynieniu zła. Cóż to za przerażająca historia!

część 30, dotycząca ryb, owadów, ptaków i zwierząt

Kokon chomon jū, opowieść 687
o tym, jak pewien szlachcic hodował kota, który łapał myszy i wróble, ale ich nigdy nie jadał
Pewien szlachcic hodował kota, którego nazywał Shirone (Białas). Tenże kot łapał myszy, wróble i inne stworzenia, ale nigdy ich nie zjadał. Składał je za to przed człowiekiem — taki to był niezwykły kot.

Kokon chomon jū, opowieść 686
o tym, jak niańka damy saishō chūjō hodowała kota
W epoce Hōen (1135-1141) osoba, która była niańką damy saishō chūjō, hodowała kota. Ten kot był wysokości jednego shaku (ok. 30 cm) i tak silny, że zrywał wszelkie więzy, dlatego też nigdy nie trzymała go na smyczy, tylko pozwalała chodzić swobodnie. Gdy minęło mu dziesięć lat, pewnej nocy kobieta zobaczyła, iż od jego grzbietu bije blask. Natychmiast zwróciła się do kota i tak go przestrzegła:
— Żebyś mi się tylko nie pokazywał, jak już umrzesz!
I nie wiadomo, z jakiej przyczyny, ale tego roku, gdy kot miał siedemnaście lat, przepadł bez wieści nie wiadomo gdzie.

(przekład własny z oryginału)

Kotologia...